รถไฟพานางหายไปกับรางรถไฟ
สายตาอาลัยเห็นมือโบกไกวให้การอำลา
เสียงล้อรถเคลื่อน เหมือนการเลื่อนจังหวะเวลา
พารถไฟเคลื่อนไปช้าๆ เวลาที่เราจากกัน
น้ำตาตก ในอกหัวใจหดหู่
ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอต้องไปจากฉัน
เธอมาให้เห็น ให้เจอให้ใจผูกพัน
เป็นภาพที่เหมือนภาพฝัน
ซับในหมอกควันเลือนรางลับไป
สัญญาณอำลาที่ชานชาลาเมษายน
ดอกคูนร่วงหล่น ร่วงเหงาอยู่บนถานีรถไฟ
ซากความหวานชื่น รสความขื่น ที่ขมข้างใน
หวูดครางยิ่งฟังปวดใจ หวั่นไหวในวันอำลา
รักบริสุทธิ์ความสุขที่คว้าที่ไขว่
รักแท้ที่ใจที่ใครต่างไขว่คว้าหา
ความสุขดังฝัน ความจริงเจ็บร้าววิญญา
ในห้วงแห่งปรารถนา
เหมือนภาพลวงตาไขว่คว้าสายลม
ลบเลือนความจำที่เคยคู่กันฉากสุดท้าย
เสียงล้อรถไฟขยี้หัวใจที่โซซานซม
ไปเถิดเธอเอ๋ย ลืมเลยว่าเคยชื่นชม
ดอกคูนเคว้งคว้างกลางลม ก่อนซบซมกับพื้นถานี
ลบเลือนความจำที่เคยคู่กันฉากสุดท้าย
เสียงล้อรถไฟขยี้หัวใจที่โซซานซม
ไปเถิดเธอเอ๋ย ลืมเลยว่าเคยชื่นชม
ดอกคูนเคว้งคว้างกลางลม ก่อนซบซมกับพื้นถานี